Το βιβλίο αυτό είναι ένας θαρραλέος, συγκινητικός κι αισιόδοξος αποχαιρετισμός. Είναι σαν να διαβάζεις παράλληλα τα προσωπικά ημερολόγια ενός ζεύγους για την ψυχολογική τους διαδρομή πένθους απο την διάγνωση μιας σοβαρής ασθένειας μέχρι και αρκετό καιρό μετά την απώλεια του ενός. Περιγράφει την δική τους περίπτωση όπου υπήρχε χρόνος να επεξεργαστούν τα συναισθήματα του πένθους και να γίνουν οι αποχαιρετισμοί με αγάπη. Άθελά του όμως ο αναγνώστης δεν μπορεί να μην κάνει συνειρμούς για την εξιδανίκευση της περίπτωσης σε αντίθεση με τις περιπτώσεις όπου υπάρχει αιφνίδια απώλεια, τις ενοχές όταν οι σχέσεις ήταν δύσκολες, την βαθιά μοναξιά όταν δεν υπάρχουν άλλα μέλη οικογένειας ή κοινωνικός περίγυρος να σε υποστηρίξει. Ο Γιάλομ γράφει πάντα απλά και με σεβασμό στην ανθρώπινη ψυχή, και το ότι βρήκε το θάρρος να μοιραστεί τα δικά του συναισθήματα χωρίς δισταγμούς σε κάνει να νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος και υπάρχει ελπίδα ζωής ακόμα και μετά από μια σοβαρή απώλεια.
Άλκηστη Παπούλια
