Αγαπημένη μου Αγράμπελη,
Σήμερα θα σου μιλήσω για το βιβλίο «Όπου σε πάει η καρδιά» της Σουζάννα Ταμάρο, των εκδόσεων Ωκεανίδα σε μετάφραση της Έρης Κανδρή.
Είναι μια πολυσέλιδη επιστολή μιας γιαγιάς προς την εγγονή της, στην οποία μιλάει για τις βαθύτερες αλήθειες της, ένα κείμενο εξομολογήσεων χωρίς ταμπού για τη ζωή και τις επιλογές της, ένα δώρο αγάπης και σοφίας για να τη βοηθήσει στον δρόμο της.
Κατά την γνώμη μου δεν είναι ένα λογοτεχνικό θαύμα, με λυρισμό και πομπώδεις περιγραφές, αντίθετα είναι ένα καθημερινό ημερολόγιο που όμως κερδίζει την καρδιά σου ακριβώς επειδή δεν είναι επιτηδευμένο κι ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί με όλους τους ήρωες του.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να καταλάβουν λίγο παραπάνω τις σχέσεις (ειδικά μάνας-κόρης-εγγονής), το διαγενεακό τραύμα, τα συναισθήματα που εκφράζονται αλλά κυρίως όσα δεν εκφράζονται, και κρατώ φυλαχτό την περιγραφή στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που αναφέρει το εξής: «Δεν υπάρχουν χειρότεροι εχθροί, λέει η γιαγιά στην εγγονή, από αυτούς που φωλιάζουν μέσα μας, κι αξίζει τον κόπο ένα ταξίδι στα βάθη του εαυτού μας…».
Με αγάπη, καλά ταξίδια!
Άλκηστη Παπούλια
