Πόσο μαγεύομαι όταν διαβάζω τέτοια βιβλία!! Την αγαπώ τη γραφή της κ. Μαρίας Παπαγιάννη !! Μου θυμίζει τις πρώτες αναγνώσεις σε πιο μικρή ηλικία που χανόμουν σε ένα βιβλίο ..
Βρέθηκα στο χωριό εκείνο…συνάντησα τους ήρωες και ένιωσα τις αγωνίες, τις χαρές, όλα όσα ζουν και αισθάνονται …
Μου θύμισε την ανάγκη να χαθείς σε ένα όμορφο βιβλίο… Τις ζωές που ζεις και όλα όσα ανακαλύπτεις σε ένα βιβλίο…
Η ιστορία των δύο κοριτσιών.. το χωριό της μαμάς … Η υπέροχη κυρία Ολίβια.. οι θρύλοι αλλά και οι κάτοικοι του χωριού μικροί και μεγάλοι .. ο τρόπος που συνδέει το πραγματικό με το μαγικό δίνει μια γραφή που σε παρασύρει και σε ταξιδεύει σε έναν κόσμο μυθοπλαστικό αλλά και τόσο πραγματικό…
Στα σημεία που δέντρα και μέρη αποκτούν φωνή και υπόσταση και μιλούν με συγκίνησαν βαθιά..
Αυτό το δέντρο, τη βελανιδιά την αγάπησα!!
Χρυσά κουπιά ας μας ταξιδέψουν σε ιστορίες και ας γίνουν το δικό μας ελιξίριο που θα θεραπεύσει τις πληγές μας…
Συγχαρητήρια!! Θαύμασα και αγάπησα κάθε του λέξη…
Σέβη Χατζησαββίδου, εκπαιδευτικός, συγγραφέας
